معماری رومی

معماری رومی شبیه هیچ معماری قبلی نبود است. ایرانیها، مصریها، یونانیها و اتروسکها همگی معماری به یاد ماندنی داشتند. با این حال، عظمت ساختمان های آنها عمدتاً بیرونی بود. ساختمانها به گونهای طراحی شدهاند که وقتی از بیرون دیده میشوند، چشمگیر باشند، زیرا معماران آن ها مجبور بودند از سیستم ستون و لنگر استفاده کنند، به این معنی که از دو ستون عمودی، با یک بلوک افقی، که به عنوان لنگر شناخته میشود، استفاده میکردند. که در بالای آن صاف قرار گرفته است. یک مثال خوب این معبد یونان باستان در Paestum، ایتالیا است.
و از آنجایی که در استفاده از این سیستم ، فضاهای داخلی ساختمان ها باید از نظر اندازه محدود شوند و بیشتر فضای داخلی باید به حمل بارهای سنگین اختصاص می یافت.

معماری رومی به دلیل کشف، آزمایش و بهره برداری از بتن، تفاوت فاحشی با معماری های سال های پیشین داشت(نمونه خوبی از آن پانتئون، حدود 125 میلاد مسیح است).
به لطف این نوآوریها، رومیها از قرن اول پس از میلاد توانستند فضاهای داخلی با فضای بیشتر را ایجاد کنند که قبلاً امکان پذیر نبود. رومی ها به طور فزاینده ای به شکل دادن فضای داخلی به جای پر کردن آن با تکیه گاه های ساختاری توجه داشتند. در نتیجه، داخل ساختمان های رومی به اندازه نمای بیرونی آنها چشمگیر شد.

مواد و روش ها:

مدت ها قبل از اینکه بتن در صحنه ساختمان در رم ظاهر شود، رومی ها از سنگ آتشفشانی بومی ایتالیا به نام توفا برای ساخت ساختمان های خود استفاده می کردند. اگرچه توف هرگز از بین نرفت، ولی در نمای رومی تراورتن در اواخر قرن دوم قبل از میلاد مورد استفاده قرار گرفت. چون دوام بیشتری داشت همچنین رنگ مایل به سفید آن را جایگزین قابل قبولی برای سنگ مرمر کرده بود.

دلیل آن هم این بود که سنگ مرمر در دوره جمهوری خواهان به ندرت در رم یافت می شد زیرا به عنوان یک اسراف تلقی می شد، اما پس از سلطنت آگوستوس (31 قبل از میلاد – 14 پس از میلاد)، سنگ مرمر کاملا مد شد. آگوستوس در کتیبه تدفین خود، معروف به Res Gestae، ادعا کرده بود  که “روم را شهری از آجر یافت و آن را شهری از سنگ مرمر باقی گذاشت”.

بتن رومی، در اوایل قرن دوم توسعه یافت.استفاده از ملات که ترکیبی از ماسه، آهک و آب به نسبت مناسب بود رواج یافت. سازندگان رومی که به جای ماسه معمولی از پوزولانا استفاده می کردند متوجه شدند که ملات آن ها فوق العاده قوی و بادوام است. همچنین قابلیت تنظیم زیر آب را داشت. آجر و کاشی معمولاً روی بتن گچ کاری میشدند، زیرا به خودی خود خیلی زیبا نمیشد، از آنجایی که بتن شکل قالب یا چارچوبی را که درون آن ریخته میشود به خود میگیرد، ساختمانها شکلهای سیال و خلاقانهتری پیدا کردند

معماران رومی
ما چیز زیادی در مورد معماران رومی نمی دانیم. معماران معدودی برای ما شناخته شدهاند، زیرا کتیبههای وقفی که بر روی ساختمانهای تمامشده اجرا می شد، معمولاً به یاد شخصی بود که این سازه را سفارش داده و هزینه آن را پرداخت کرده بود. در این حد از تاریخ می دانیم که معماران از همه اقشار جامعه بودند، از آزادگان گرفته تا امپراتور ها، و آنها مسئول تمام جنبه های ساختن یک پروژه بودند. معمار ساختمان را طراحی می کرد و در آن زمان عنوان مهندس عمل می کرد.

انواع ساختمان

شهرهای رومی معمولاً بر روی یک میدان باز بزرگ که توسط ساختمان های مهم احاطه شده بود متمرکز بودند که قلب مدنی، مذهبی و اقتصادی شهر بود. در انجمن شهر بود که معابد اصلی مانند معبد کاپیتولین، اختصاص داده شده به مشتری، جونو و مینروا و همچنین زیارتگاه های مهم دیگرقرار داشتند.

رومی ها همچنان به تکمیل مهارت های پل سازی و جاده سازی خود ادامه دادند .

معماری رومی جمهوری خواه تحت تأثیر اتروسک ها که پادشاهان اولیه روم بودند قرار گرفت. اتروسک ها به نوبه خود تحت تأثیر معماری یونانی قرار گرفتند. معبد مشتری بر روی تپه کاپیتولین در رم، که در اواخر قرن ششم قبل از میلاد آغاز شد، دارای تمام نشانههای معماری اتروسکی است. این معبد از توفی محلی بر روی یک بلندی ساخته شده است و آنچه که از همه بارزتر است نمای جلویی آن است. ایوان بسیار عمیق است و بازدیدکننده باید از یک نقطه نزدیک شود. همچنین وجود سه حجره یا اتاق فرقه نیز بی نظیر بود. معبد مشتری در بیشتر دوره جمهوری خواهان در طراحی معبد تأثیرگذار باقی ماند.

استفاده از چنین سنت های عمیق و غنی به این معنی نیست که معماران رومی تمایلی به آزمایش چیزهای جدید ندارند

تاثیر امپراتوری نرون بر معماری رومی:

امپراتور نرون پس از آنکه در سال 64 پس از میلاد، آتش سوزی بزرگی در رم رخ داد و بخش اعظمی از مرکز شهر را ویران کرد، شروع به ساختن کرد. تخریب به نرون اجازه داد تا املاک و مستغلات ارزشمندی را برای پروژه ساختمانی خود تصاحب کند. یک ویلای بزرگ و نوساز گرچه این انتخاب به نفع عمومی نبود، اما تمایل نرون برای تبعیت از مد باعث انقلاب معماری در رم شد. معماران، سوروس و سلر، شناخته شده هستند (به لطف تاریخ نگار رومی تاسیتوس)، و یک قصر بزرگ با حیاط ها، اتاق های غذاخوری، ستون ها و فواره ها ساختند. آنها همچنین از بتن به طور گسترده استفاده کردند، از جمله طاق های بشکه ای و گنبد در سراسر مجموعه. چیزی که خانه طلایی را در معماری رومی منحصر به فرد می کند این است که سوروس و سلر از بتن به روش های جدید و هیجان انگیز استفاده می کردند. معماران به جای استفاده از مصالح صرفاً برای اهداف ساختاری، شروع به آزمایش بتن در حالت های زیبایی شناختی کردند، به عنوان مثال، برای ساختن فضاهای گنبدی گسترده.

نرو ممکن است روند جدیدی را برای معماری بتنی بزرگتر و بهتر آغاز کرده باشد، اما معماران رومی و امپراتورانی که از آنها حمایت کردند، این روند را ادامه دادند و آن را به بزرگترین پتانسیل خود رساندند. کولوسئوم وسپاسیان، بازارهای تراژان، حمام های کاراکالا و کلیسای ماکسنتیوس تنها تعدادی از چشمگیرترین سازه هایی هستند که از انقلاب معماری در رم به جا مانده است. با این حال، معماری رومی به طور کامل از بتن تشکیل نشده بود. برخی از ساختمانها که از سنگ مرمر ساخته شدهاند، مانند فروم تراژان. سازههای بتنی و ساختمانهای مرمری در کنار هم در روم ایستاده بودند و نشان میدادند که رومیها به همان اندازه

که نوآوریهای خود را انجام میدادند، از تاریخ معماری مدیترانه نیز استفاده کردند. در نهایت، معماری رومی یک شیوه ی جدید و موفقیت آمیز در ساخت ساختمان ها و میل به دستیابی به چیزی جدید است.

فروش انواع سنگ های ساختمان بدون واسطه از کارخانه سنگ کلیک کنید و با ما تماس بگیرید.